Artikelen

Portret van een redakteur: John van Tiggelen - van Tiggelen en Nederland

.
User Rating:  / 1
PoorBest 

Van Tiggelen en Nederland

John vroeg en kreeg het Australische burgerschap pas dit jaar. Er zal dus een sterk Nederlands gevoel bij hem leven, hoewel zijn vrouw een Australische is en zijn kinderen geen Nederlands spreken. Hij vertelde in sneller Nederlands dan het mijne, dat zijn grootmoeder, “Oma”, belangrijk voor hem was. Oma maakte deel uit van een eeuwenoude Zeeuwsvlaamse familie en woonde op een boerderij bij Breskens, waar John graag op bezoek kwam, ook vanuit Australië. Zijn Vader Cees had ook lang een ''hobbyfarm''  in South Gippsland, die hij met maar liefst 60 vleesrunderen runde.  John's moeder verhuurt daar nu 't graasrecht. De Van Tiggelen familie in Nederland  is groot, er zijn er duizenden met deze of een eendere naam. Hij vertelde dat hij zo'n zeventien ooms heeft en ook een aantal tantes, maar weinig contact. Na Oma's overlijden is hij toch niet meer zo vaak naar Nederland op familiebezoek is geweest. De band met 't moederland is de familie waar je contact mee onderhouden hebt. 't Schijnt, zoals ik elders heb waargenomen, als die wegvallen verminderd dit het contact en de behoefte daar naartoe te reizen. Een nieuwe pagina op het internet die de genealogie die de familie van Tiggelen behandelt, vertelde me dat de naam teruggaat naar het landgoed Tichelt bij Breda met documentatie die teruggaat tot de middeleeuwen.  Het vertelde me ook dat :”De familie van Tiggelen is een vroom volk” en  een familiewapen vertoont drie sterren die de heilige drie-eenheid vertegenwoordigen. Ik speculeerde daarop dat John van Tiggelen een praktiserend katholiek is. Dat bleek niet het geval. Toen ik zei dat ik atheïst ben zei hij gewoon: ''Ik ook''.
Het onderwerp Australisch landschap leiddde ons naar  het verschijnsel hier te lande waar veel enorm grote beeltenissen van een plaatselijk product zijn gebouwd, zoals de grote garnaal, de grote avocado, het grote schaap of de grote banaan.  Hierdoor word je aandacht afgeleid van het mooie landschap, net zoals de vele grote reclameborden die er helemaal niet in passen. John is hier tolerant over. Hij legde uit dat plattelandsgemeenschappen soms vinden dat ze over het hoofd gezien worden en daarom hun plaatselijke identiteit aangeven met deze reusachtige beeltenissen. Hij was het niet eens met mijn suggestie dat de ongelooflijk grote stalen vlaggenmast met vlag op het parlementsgebouw in Canberra in dezelfde categorie zit.